Πήλιο

 

Πήγα στο Πήλιο πριν αρκετά χρόνια αλλά οι παραλίες δεν αλλάζουν εύκολα. Θα αναφερθώ μόνο σ' αυτές που είναι από τη μεριά του Αιγαίου γιατί δεν επισκέφτηκα τις εσωτερικές του Παγασητικού..
Αρχίζω λοιπόν από την πιο βόρεια και κατεβαίνω προς τα κάτω:
Χορευτό
Η πιο αδιάφορη (για μένα) μπορώ να πω. Τεράστια παραλία αλλά τίποτα το ιδιαίτερο. Φταίει το ότι προτιμάω αυτές που έχουν βράχο πίσω τους ή κλείνουν στα πλάγια από βράχια. Εδώ το μέρος είναι ανοιχτό. Έχει όμως μερικά καλά εστιατόρια όπου τρως πολύ καλά και σε λογικές τιμές.
Άγιοι Σαράντα
Όμορφη παραλία. Σε ένα σημείο της ο βράχος μπαίνει αρκετά μέσα στη θάλασσα με αποτέλεσμα όταν έχει πολύ κύμα να την κόβει στη μέση.
Μια χρονιά είχαν αποκλειστεί κάποιοι το βράδυ στο ακατοίκητο μέρος της από τη θαλασσοταραχή. Έχει βέβαια κάποια μαγαζιά αλλά φαίνεται θα ήταν πολύ αργά και είχαν κλείσει. Πρέπει να υπήρχε πρόσβαση προς τη στεριά (δύσβατη) αλλά μάλλον δεν είχαν φως για να δουν και παγιδεύτηκαν εκεί. Τους βρήκαν την άλλη μέρα, αν θυμάμαι καλά, χωρίς πρόβλημα, μόνο λίγο ταλαιπωρημένους και πεινασμένους. Το άκουσα στις ειδήσεις λίγο καιρό αργόρερα από τότε που πήγα και μου έκανε εντύπωση.
Άγιος Ιωάννης
Η παραλία του Αγίου Ιωάννη (μπροστά από το χωριό) έχει άμμο και βοτσαλάκι. Ο βυθός όμως είναι στα περισσότερα σημεία της από τα πρώτα μέτρα γεμάτος μεγάλες στρόγγυλες πέτρες που μάλιστα έχουν και μια πράσινη γλίτσα πάνω τους και αν κάνεις και τις πατήσεις, γλίστρισες κι έφαγες τα μούτρα σου. Έκανα μια φιλότιμη προσπάθεια να μπω αλλά τα παράτησα γρήγορα. Ευτυχώς ο Άγιος Ιωάννης έχει ακόμα δυο παραλίες που δεν έχουν καμία σχέση με την παραπάνω:
Παπα - Νερό
Είναι στα νότια του χωριού. Πολύ κοντά, πας με τα πόδια. Έχει άμμο και βοτσαλάκι και είναι αρκετά μεγάλη. Τα νερά είναι ευχάριστα και βαθαίνουν σχετικά ομαλά.

Πλάκα
Η παραλία αυτή είναι στα βόρεια του χωριού. Επίσης πολύ κοντά και πας με τα πόδια περπατώντας πάνω σε κάτι βραχάκια που την ενώνουν με το χωριό.
Φοβερή παραλία. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η "αμμουδιά" της. Δεν υπάρχει ίχνος άμμου! Μόνο βοτσαλάκια το πολύ μέχρι το μέγεθος βόλου σε πολλές αποχρώσεις, από άσπρα μαρμάρινα και ημιδιαφανή μέχρι γκρίζα και μαύρα. Ούτε καν σκόνη δεν κρατάνε πάνω τους! Πώς άλλωστε αφού όπως είπα δεν υπάρχει άμμος.
Η θάλλασα βαθαίνει πολύ απότομα και στα πρώτα μέτρα ο βυθός συνεχίζει με το βοτσαλάκι της παραλίας. Πιο πέρα υπάρχουν πάλι οι μεγάλες πέτρες που βρήκαμε και στην παραλία του Αγίου Ιωάννη αλλά εκεί είναι άπατα οπότε δεν ενοχλούν. Κάνοντας μια βουτιά με μάσκα ένοιωσα σαν κάμεραμαν για ντοκυμαντερ του BBC. Φανταστικά χρώματα. Ίσως ήταν και το πώς έπεφτε ο ήλιος εκείνη την ώρα (απόγευμα). Τα ψαράκια που κολυμπούσαν στο τμήμα της παραλίας με το βοτσαλάκι στα πρώτα μέτρα, ήταν από άσπρο μέχρι γκρίζο χρώμα. Αυτά που ήταν πιο βαθιά, πάνω από το τμήμα με τις πέτρες, ήταν μαύρα! Είδες καμουφλάζ! Και ήταν και πολλά σε κοπάδια!

Νταμούχαρη
Η παραλία είναι όλο πέτρες αλλά έχει μια άγρια ομορφιά. Ο οικισμός πίσω της με παραδοσιακά μαγαζάκια και σπίτια είναι κι αυτός στο ίδιο μοτίβο χωμένος ανάμεσα στα δέντρα. Δεξιά ακριβώς από την παραλία έχει μια μικρή πεζογέφυρα από όπου αρχίζει ένα πολύ μακρύ μονοπάτι που καταλήγει στην Τσαγκαράδα. Αν είστε πεζοπόρος και φυσιολάτρης βρήκατε αυτό που ψάχνατε.
Μυλοπόταμος
Το κάτι άλλο. Παρκάρεις το αυτοκίνητο αρκετά μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και για να πας στην παραλία κατεβαίνεις αρκετά σκαλοπάτια. Η παραλία έχει βοτσαλάκι, άμμο αλλά και μερικές πέτρες, όπως και ο βυθός. Αυτό όμως που την κάνει ξεχωριστή είναι το τοπίο. Η παραλία κόβεται στη μέση από έναν βράχο που μπαίνει αρκετά μέτρα μέσα στη θάλασσα αλλά από την άλλη τα δύο τμήματά της ενώνονται από μια "γαλαρία" - άνοιγμα στο βράχο που επιτρέπει την πρόσβαση από το ένα τμήμα στο άλλο.
Αν και "χωμένη" αρκετά μέτρα κάτω από το δρόμο έχει και beach bar σχεδόν ενσωματωμένο στο βράχο, ευτυχώς φτιαγμένο με τα υλικά της περιοχής, πλακόστρωτη αυλή κτλ. και δένει πολύ ωραία με το τοπίο. Ελπίζω να μην το άλλαξαν. Τότε που πήγα ήταν οργανωμένη με ναυαγοσώστη και όλα τα απαραίτητα που της δίνουν τη γαλάζια σημαία. Πιστεύω πως δε θα άλλαξε προς το χειρότερο!
Αυτά για τις παραλίες.
αραθέτω ακόμα μερικές σκόρπιες πληροφορίες που μου έρχονται στο μυαλό.
Πρέπει να πω ότι όποιος κάνει δίαιτα δεν κάνει για το Πήλιο. Εδώ ρίχνουν γερές μάσες. Σχεδόν σε όλα τα μαγαζιά που πήγα έμεινα ευχαριστημένος. Μόνο ένα ήταν "πατάτα" και ήταν και κυριλάτο. Τι μου 'ρθε να πάω σε κυριλάτο; πάντα προτιμώ αυτά που μοιάζουν (όσο γίνεται στις τουριστικές περιοχές) με παραδοσιακά εστιατόρια - μαγέρικα.
Ελπίζω ο Συνεταιρισμός Γυναικών του Πηλίου να υπάρχει ακόμα. Βγάζουν ωραία γλυκά του κουταλιού και λικέρ αλλά και άλλα παραδοσιακά προϊόντα. Είναι πάνω στο δρόμο του βουνού που ενώνει τις παραλίες, δε θυμάμαι ακριβώς πού αλλά νομίζω ότι θα περάσετε αναγκαστικά από εκεί. Πάρτε κάτι, δε θα χάσετε.
Α! Και κάτι ακόμα. Αν έχει πολλά μποφόρ προτιμήστε τις εσωτερικές παραλίες του Παγασητικού. Από ό,τι μου είπαν οι ντόπιοι ήμουν τυχερός γιατί τότε που πήγα δεν είχε κύμα. Όταν βάζει κύμα (και συμβαίνει συχνά από ό,τι μου είπαν) δεν μπορεί να μπει κανένας μέσα για κολύμπι.

 

Από το Travelforum 
----------------------------------------------------------------------
Εκδρομή στο Πήλιο

Επισπευτήκαμε το Πήλιο που ο συνδυασμό του βουνού με τη θάλασσα μας συνεπάρει.

Σύμφωνα με το μύθο, πρόκειται για το βου­νό που είχαν επιλέξει οι θεοί του Ολύμπου για τη θερινή του κατοικία, αλλά και τον τόπο όπου έζησαν οι Κένταυροι και ο σοφός Χειρών, δάσκαλο του Ηρακλή, του Αχιλλέα και του Ασκληπιού.

Εύκολη η διαδρομή μέχρι την όμορφη πόλη του Βόλου. Ακολουθήσαμε την Εθνική Οδό. Κάναμε μια στάση φυσικά στα ξακουστά Τσιπουράδικα. Μια ανάσα το Πήλιο από το Βό­λο. Η δε διαδρομή είναι ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Ακολουθήσαμε το δρόμο που ανη­φορίζει προς την Πορτάρα και τη Μακρυνίτσα. Αν και γνωρίζουν έντονη τουριστική α­νάπτυξη, πρόκειται για ιδιαίτερα παραδοσιακά χτισμένους οικισμούς. Συνεχίσαμε την περιήγηση μας στα γραφικά Χάνια και στην ξακουστή Ζαγορά, που έχει μοναδική θέα στη θάλασσα. Πήραμε το δρόμο που οδηγεί στα παραθαλάσσια χωριά. Το ανατολικό Πή­λιο, με τα γραφικά παραλιακά χωριά του, ε­πίνεια της Ζαγοράς, του Μουσείου και της Τσαγκαράδαςς. Το Χορευτώ αποτελεί το επίνειο της Ζαγοράς και εκτείνεται σε μια παραλία με βότσα­λα και άμμο, μήκους 2,5 Χλμ. Σύμφωνα με την παράδοση, πήρε το όνομα του από το χορό των αρχαίων κατοίκων του, όταν γιόρ­τασαν τη νίκη τους επί των Περσών, μετά την καταστροφή του στόλου του Ξέρξη

Στους Ιπνούς. Κατά μία άλλη εκδοχή, η ονο­μασία προέρχεται από το χορό του πανηγυ­ριού του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στις 29 Αύγουστου.

Στο Χορευτώ, επισκεφτήκαμε το πα­λιό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, καθώς και το μικρό ναό του Αγίου Ιωάννη του Προ­δρόμου, αλλά και τι παράλιες της Παρίσαινας και της Ανάληψη. Το άλλοτε παραχέρι με το όνομα Άγιος Ιωάννη αποτελεί εδώ και χρόνια το πιο κο­σμοπολίτικο θέρετρο του ανατολικού Πηλί­ου. Διαθέτει μεγάλη αμμώδη παραλία. Αξί­ζει να αναφέρουμε ότι παρ' όλο που πρό­κειται για παραθαλάσσιο οικισμό, διατηρεί πολλά πηλιορείτικα χαρακτηριστικά, Χάρι στην εγγύτητα του με τα ορεινά χωριά και σε συνδυασμό με την πλούσια βλάστηση του βουνού.

Στα 2 Χελμ. μετά τον Άγιο Γιάννη συνα­ντήσαμε την Νταμούχαρη. Πρόκειται για έ­ναν γραφικό οικισμό με μεγάλη εμποροναυτική κίνηση στο παρελθόν, καθώς ήταν το μοναδικό φυσικό λιμάνι του ανατολικού Πη­λίου. Αποτελείται από δύο μικρούς ορμίσκους που χωρίζονται από μια γλώσσα στεριάς, πάνω στην οποία βρίσκονται τα ερεί­πια ενός μεσαιωνικού κάστρου και του μοναστηριού του Αγίου Νικολάου. Ο βόρειος ορμίσκος είναι και σήμερα ένα λι­μανάκι, όπου φιλοξενούνται πολύχρωμες ψαρόβαρκες και σκάφη αναψυχής ενώ στο νότιο ορμίσκο απολαύσαμε τις βουτιές μας σε μια ωραιότατη παραλία, με ολόλευκα μεγάλα βότσαλα.
-----------------------------------------------------------------------

Εντομολογικό μουσείο Αθανάσιου Κουτρούμπα 

Το εντομολογικό μουσείο του δρ. Γεωπονίας Αθανάσιου Κουτρούμπα στο Βόλο, είναι μοναδικό στο είδος του στην Ελλάδα και ένα από τα καλύτερα των Βαλκανίων. Εμπλουτίζεται διαρκώς με νέα είδη και σήμερα περιλαμβάνει 35.000 έντομα διαφόρων τάξεων, κυρίως λεπιδοπτέρων, που ανήκουν σε περισσότερα από 10.000 είδη, υποείδη και φυλές.

Ανάμεσά τους βρίσκονται σπάνια ή και μοναδικά δείγματα όπως η μεγαλύτερη πεταλούδα στον κόσμο, η Thysania agrippina της Ν. Αμερικής με άνοιγμα πτερών 37-40 εκατοστά.
Ώρες επισκέψεων μετά από τηλεφωνικό ραντεβού στο τηλ. 24210-60601 το πρωί και 24210-48556 το απόγευμα

 

Σιδηροδρομικό μουσείο Θεσσαλίας στο Σιδηροδρομικό Σταθμό Βόλου
Ο γραφικός σταθμός του Εβαρίστο Ντε Κίρικο παραμένει ίδιος από το 1882, όταν η κατασκευή σιδηροδρομικού δικτύου από την Εταιρεία Θεσσαλικών Σιδηροδρόμων έδωσε την πρώτη ώθηση στην ραγδαία ανάπτυξη της πόλης. Στον όροφο του κτηρίου του σταθμού στεγάζεται το Σιδηροδρομικό Μουσείο Θεσσαλίας, που φιλοξενεί πλούσιο σιδηροδρομικό, κειμηλιακό και τεκμηριωτικό υλικό. Συγκεκριμένα στο μουσείο εκτίθεται ένας μοναδικός για την Ελλάδα πλούτος μικροαντικειμένων, όπως σπάνιες παλιές φωτογραφίες στολές, τηλέγραφοι, ξύλινα εκδοτήρια εισιτηρίων του 19ου αιώνα, εργαλεία, ρολόγια σταθμών, ωρογράφοι και "πρωτόγονα" όργανα μέτρησης. Επίσης υπάρχουν αρχεία, έγγραφα, σπάνια βιβλία για τη σιδηροδρομική αρχιτεκτονική, αλλά και ιστορικά ντοκουμέντα και τα μοναδικά σχέδια του Εβαρίστο Ντε Κίρικο και των συνεργατών του -ιδιαίτερης ομορφιάς ακουαρέλες- σχετικά με την κατασκευή της γραμμής Βόλου - Λεχωνίων - Μηλεών με το γραφικό τρενάκι του Πηλίου.
Τηλ. 24210-23424 από Δευτέρα-Παρασκευή και ώρες λειτουργίας από 7:30-14:30 με ραντεβού. Είσοδος ελεύθερη.
________________________________________________________________
Ταξιδεύοντας με το Voltagr και συνταγές από το VoltaKoyzina