Η παραλία δεν υπερβαίνει τα 100 μέτρα και στο αριστερό της μέρος βρίσκεται υπερυψωμένη η απότομη ακτή με τα βράχια από κάτω η οποία τις πρωινές ώρες προσφέρει σκιά στους λουόμενους που δε θα αναγκαστούν να στήσουν την ομπρέλα τους γι' αυτό. Τα νερά όπως ειπώθηκε είναι διάφανα με υπέροχο χρώμα και βαθαίνουν σε λίγα μέτρα απόσταση από την ακτή αλλά σχετικά ομαλά. Τα βραχάκια προσφέρονται και για μικρές βουτιές (με προσοχή πάντα).

    Από εδώ ξεκινάει ένα μικρό μονοπάτι που η αρχή του φαίνεται στο βάθος αριστερά, εκεί που τελειώνουν τα βράχια, το οποίο μετά από αρκετά κουραστική πορεία θα σας βγάλει στην "κρυφή" παραλία του Αγίου Νικήτα, στο Μύλο. Για τους "Κολοκοτρωναίους" που "καβάλα παν' στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάνε" υπάρχει και το καραβάκι που ξεκινάει από την παραλία και σας πάει ξεκούραστα στο Μύλο.
    Πίσω σας υπάρχει εστιατόριο και καφέ-μπαρ. Στα δεξιά της το υπερυψωμένο παλιό οίκημα είναι επίσης καφέ-μπαρ και από το μπαλκόνι του προσφέρει ωραία θέα σε όλη την παραλία που βρίσκεται από κάτω και αριστερά του.

Το δεξί μέρος της παραλίας με την καφετέρια στο βάθος.

    Για φαγητό προτίμησα το εστιατόριο που βρίσκεται στα δεξιά από το σημείο που κάθεται ο φωτογράφος στην πρώτη φωτογραφία (λίγο πριν φτάσετε στην παραλία). Συνηθίζω να προτιμώ τα εστιατόρια που βρίσκονται πιο κοντά στο στιλ του παραδοσιακού μαγέρικου, που μπορείς να βλέπεις τα φαγητά που θέλεις να παραγγείλεις. Μερικές φορές από την όψη μπορείς να καταλάβεις αρκετά πράγματα, αντίθετα ένα όνομα και μια τιμή στον κατάλογο είναι λίγο... "γουρούνι στο σακί". Η πρακτική αυτή σπάνια με οδήγησε σε κακοτοπιές ως τώρα όπως και αυτή τη φορά. Κανένα παράπονο και οι τιμές ήταν λογικές.

   ΜύλοςΑς πάμε όμως τώρα στην "κρυφή" παραλία του Άγιου Νικήτα, το "Μύλο". Η παραλία αυτή βρίσκεται αριστερά (νότια) της παραλίας του χωριού και τη λέω "κρυφή" γιατί δεν είναι εύκολο να την ανακαλύψετε στην τύχη. Δεν υπάρχει δρόμος για αυτοκίνητα και οι μόνοι τρόποι να την προσεγγίσετε είναι περπατώντας ή με καραβάκι. Αυτό ακριβώς, μαζί με τη φυσική ομορφιά της είναι όμως και τα στοιχεία που την κάνουν ξεχωριστή και μια από τις πιο αγαπημένες μου.

Παραλία "Μύλος" (Άγιος Νικήτας) Το δεξί (βόρειο) μέρος. Στο βάθος φαίνεται και ο παλιός ανεμόμυλος που έδωσε και το όνομά του στην παραλία. Από εκεί έρχεται το μονοπάτι που ξεκινάει μέσα από την παραλία του χωριού.

Η παραλία έχει ψιλό βοτσαλάκι με χοντρή άμμο (τυπική του Ιονίου) και η θάλασσα βαθαίνει απότομα. Αν έρθετε με το καραβάκι, υπάρχει περίπτωση να βουτήξετε μέχρι τη μέση στο νερό (ιδίως αν έχει κύμα). Τα νερά είναι υπέροχα όπως και το τοπίο παρά την αγριάδα του. Δεν υπάρχει κανένα κατάστημα, ούτε καν' καντίνα και θα πρέπει να προνοήσετε για τις προμήθειές σας, ιδίως σε νερό.

Πίσω σας, σε αρκετή απόσταση βρίσκεται η απότομη ακτή από ψηλά βράχια. Μου έχουν πει ότι έρχεται και μονοπάτι από το εσωτερικό του χωριού (που βρίσκεται πίσω από το βράχο) αλλά δεν το έχω δοκιμάσει. Ούτε και το άλλο που ξεκινάει από την παραλία του χωριού έχω δοκιμάσει. Έκανα μια απόπειρα αλλά ήταν μεσημέρι με τον ήλιο να χτυπάει κατακούτελα και μετά από μερικά μέτρα διαπίστωσα ότι η απόσταση δεν ήταν αμελητέα και προτίμησα το καραβάκι.
EDIT: Τελικά η απόσταση από την παραλία του Αγίου Νικήτα μέχρι το Μύλο δεν ξεπερνά τα 400 μέτρα. Φαίνεται από το Google Earth. Επίσης φαίνεται και ένας αυτοκινητόδρομος που πάει ακριβώς από πάνω από την παραλία του Μύλου, σε κάποια κτίσματα. Δεν ξέρω όμως αν είναι σπίτια ή ενοικιαζόμενα δωμάτια.

385 χιλιόμετρα σε χωρίζουν απ' την Αθήνα για τη Λευκάδα ή Σάντα Μάουρα - όπως είναι η παλιά φράγκικη ονομασία του νησιού. Το «νησί των ποιητών» σε περιμέ­νει σαν αιώρα που κρέμεται πάνω από το γαλαζοπράσινο Ιόνιο.

Ξεκινώντας από τις παραλίες γύρω από την πόλη, σαν αυτήν του ΑΪ-Γιάννη με τη χαρακτηριστική λεπτή λευκαδίτικη άμμο και τα πεντακάθαρα νερά. Ξαπλωτός στην παχιά αμμουδιά, μπορείς να «ζήσεις» στιγμές εξτρίμ σπορ χαζεύοντας παραδίπλα, στους Μύλους, τα δεκάδες Kite Surf ( και Wind Surf) που πηγαινοέρχονται ασταμάτητα, καθώς εκμεταλλεύονται τους θερμικούς ανέμους που φυσούν σχεδόν καθημερινά όλο το καλοκαίρι.

Για την βόλτα σου πάρε το δρόμο της Πεφανερωμένης τον λατρεύουν οι Λευ­καδίτες για τον περίπατο τους στη Λευκάδα, αφού κάνεις μια στάση για κα­φεδάκι, γλυκό του κουταλιού ή σουμάδα (δροσιστικό ποτό από πικραμύγδα­λο), που συνοδεύεται από παξιμάδι με γλυκάνισο, σε ένα από τα δύο παραδο­σιακά καφενεία στην περιοχή της Κουντούζελης. Μετά γραμμή για την πο­λύβουη κεντρική πλατεία της πόλης, αφού διασχίσεις νωχελικά τον πεζόδρο­μο της οδού Ντέρπφελντ, που οδηγεί σ' αυτήν, χαζεύοντας τα μαγαζιά με τα το­πικά καλούδια της κεντρικής αγοράς. Σαλάμι αέρος, λαδόπιτες, μαντολάτα και παστέλια, χωριάτικα κουλούρια και κρα­σί από τη σπάνια ποικιλία βερτζαμί, κι ένα σωρό άλλες προκλήσεις, είναι παραταγ­μένα αριστερά δεξιά, λες και βάλθηκαν να ξεσηκώσουν τις αισθήσεις.

Στα γραφικά καντούνια της πόλης τα­βερνάκια υπόσχονται λευκαδίτικες ευωχίες, με μαριδόπιτες, μπακαλιάρο βρα­στό, μπιάνκο με πατάτες, κουνέλι στιφάδο, σκορπίνες βραστές με το ζουμί τους και μπόλικο κρεμμύδι, χέλι στο φούρνο με δαφνόφυλλα ή στεράδι (κέφαλος μαγει­ρευτός με λαδολέμονο) ή αγουρίδα.

Όμως, προσοχή! Μην πεις «καλά είναι εδώ», γιατί η Λευκάδα δεν είναι ως εδώ. Από δω μόλις αρχίζει. Δεν μπορείς να μην πας ως το κοσμοπολίτικο Νυδρί, να μην προσκυνήσεις στο Πόρτο Κατσίκι μία από τις διασημότερες παραλίες της Ελλά­δας. Να μη βραχείς απ' το Ιόνιο με μια βουτιά στην υπέροχη παραλία Κάθισμα, παλιό στέκι των γυμνιστών, να μη βου­λιάξεις τις πατούσες σου στην υπέροχη αμμουδιά στα Πευκούλια, δίπλα στο πα­λιό ψαροχώρι του Αγίου Νικήτα, ή να μην περιηγηθείς στα ζωγραφιστά καταπρά­σινα χωριουδάκια της ενδοχώρας, απ' το δήμο των Σφακιωτών ως το κεφαλοχώρι, την Καρυά, με το υπέροχο κλίμα.

Απο το Travel forum 

______________________________________________

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟ VOLTA GR