Συνέχεια από Σκύρος 1

Ο άγονος Νότος ορεινό, πετρώδες, άγονο και ακαλ­λιέργητο, το «Βουνό», το νότιο τμήμα της Σκύρου, με πέτρες, σφεντάμια και πουρνάρια, το οποίο όμως περιβάλλεται από πηγές που ποτίζουν τα περιβόλια αλ­λά και τα κοπάδια με τα χιλιάδες αιγο­πρόβατα.

Στο Νότο από τα βάθη των αιώνων ζού­σαν και εξακολουθούν να ζουν τα μοναδι­κά στον κόσμο σκυριανά αλογάκια, που μαζί με τη θαλάσσια χελώνα καρέτα καρέτα και τη μεσογειακή φώκια μοναχούς μο­νάχους έχουν συμπεριληφθεί στα προστα­τευόμενα είδη της άγριας ελληνικής πανί­δας.

Τα σκυριανά αλογάκια ζούσαν το μεγα­λύτερο χρονικό διάστημα αυτοσυντηρού­μενα στα βουνά του νότιου κυρίως τμήμα­τος του νησιού και τρέφονταν με χόρτα και κλαδιά χαμόδεντρων. Το καλοκαίρι, κατά την εποχή του θερισμού και του αλωνίσματος, κατέβαιναν στην πηγή Νύφι να πι­ουν νερό. Τότε οι άνθρωποι τα έπιαναν και τα πήγαιναν στο αλώνι για να αλωνίσουν τα στάχυα.

Σήμερα τα σκυριανά αλογάκια τείνουν να εξαφανιστούν, αν σκεφτείτε ότι από τα περίπου 2.000 άλογα που υπήρχαν στο νη­σί στις αρχές του 20ού αιώνα, στις μέρες μας υπολογίζονται γύρω στα 200.

Στο Νότο βρίσκονται οι τοποθεσίες Νύ­φι, Νυφάκι και Νυφίρι, γεμάτες πηγές και γάργαρο νερό, που δηλώνουν τη λατρεία των νυμφών. Σύμφωνα με τη μυθολογία, στις παραπάνω τοποθεσίες, αλλά και στη Σωτέρα, στον Αϊ Μάμα. στη Δχούνια με τις ομώνυμες πηγές και στις περιοχές Αραπίνα, Θεοτόκος, Μανωλιά, Ληνώ και Γυρί­σματα, κάποτε ζούσαν νεράιδες, οι οποίες έβγαιναν τη νύχτα και τρομοκρατούσαν τους περαστικούς.

Εκεί στο Νότο, και αφού περάσεις από την Καλαμίτσα, τον τελευταίο οικισμό του νησιού πριν από το πετρώδες τοπίο, ατενί­ζεις από ψηλά τον όρμο Τρεις Μπούκες. Σ' αυτόν τον όρμο άραξε το γαλλικό πλωτό νοσοκομείο, κατά τη διάρκεια του Α' Πα­γκοσμίου Πολέμου, μεταφέροντας τη σο­ρό του Άγγλου ποιητή Ρούπερτ Μπρουκ (1887-1915), ο οποίος πέθανε εν πλω στις 23 Απριλίου 1915. Μόλις ο Μπρουκ αντί­κρισε τη σκυριανή γη, εξέφρασε την επι­θυμία να ταφεί εκεί. Ο τάφος του βρίσκε­ται στη θέση Αγία Τριάδα, μέσα σ' έναν ελαιώνα και πολύ κοντά στην ακτή, ο δε ανδριάντας του ξεχωρίζει στην πλατεία της «Αιώνιας Ποίησης», στη Χώρα της Σκύρου, γνωστή και ως πλατεία Μπρουκ (πλάι στο Αρχαιολογικό Μουσείο και το Μουσείο Φαλτάιτς).

Το Χωριό, ή Χώρα της Σκύρου είναι χτισμένη αμφιθεατρικά στις πλαγιές λόφου, στη σκιά του μεσαιωνικού κά­στρου και του βυζαντινού μοναστηριού του ΑΪ Γιώργη του Σκυριανού. Εκεί ζουν οι περισσότεροι κάτοικοι του νησιού, που υπολογίζονται κοντά στις τρεις χιλιάδες. Η ανατολική πλευρά της Χώρας αγναντεύει το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου πελάγους, ενώ στη δυτική έχει αναπτυχθεί ο οικισμός λόγω των σφο­δρών βορειοανατολικών ανέμων. Τα σπί­τια, το ένα πλάι στ' άλλο, λευκά, σε σχήμα κύβου, με κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική, μο­νώροφα ή διώροφα, και γειτονιές με στε­νό δαιδαλώδη καλντερίμια, που άλλα σε οδηγούν στη Μεγάλη Στράτα, το κεντρικό δρομάκι που διασχίζει τη Χώρα κι άλλα σε ανηφορίζουν στο λόφο, εκεί όπου βρί­σκεται το κάστρο. Σ' αφήνει άναυδο η μοναδική θέα από το κάστρο. Το βαθύ μπλε του Αιγαίου σε ταξιδεύει, θέλοντας 

______________________________________________________________
Ταξιδεύοντας με το Voltagr και συνταγές από το VoltaKoyzina