Μονοπάτια του Αχέροντα
Ο ποταμός Αχέρων συνδέθηκε με δύο ιστορικές περιόδους που με­ταξύ τους απέχουν πάνω από 2.500 χρόνια. Στην αρχαιότητα ήταν συνδεδε­μένος με τον Άδη, ενώ στη νεώτερη ι­στορία με το Σούλι και τους Σουλιώτες.

Ο Αχέρων, με συνολικό μήκος 63 χλμ., πηγάζει από την ανατολική πλευρά των βουνών του Σουλίου κυλώντας νότια δί­πλα στους πρόποδες τους στην περιοχή που λεγόταν Λάκκα Σούλι. Ύστερα από 30 χλμ. το ποτάμι κάνει μια στροφή και γυρνάει βόρεια ακολουθώντας πλέον τις δυτικές πλαγιές. Μετά τη στροφή του ξε­κινάνε και τα στενά του Αχέροντα μια δια­δρομή 9 χλμ. όπου το ποτάμι σφιχτα­γκαλιάζεται από τα όρη του Σουλίου α­νατολικά και τα όρη της Παραμυθιάς α­πό τα δυτικά. Επί 8 χλμ. κρατά μια πορεία βόρεια και ξαφνικά στρίβει δυτικά και ξε­χύνεται στον κάμπο του Φαναριού, απ’ ό­που ύστερα από 20 χλμ. εκβάλλει στο Ιόνιο πέλαγος. Και όταν λέμε ξεχύνεται το εννοούμε γιατί πριν από μερικές δεκαε­τίες ο Αχέροντας κάλυπτε μεγάλο τμήμα της πεδιάδας, δημιουργώντας ένας έλος, τη γνωστή από την αρχαιότητα Αχερου­σία Λίμνη.

Σήμερα η λίμνη έχει αποξηρανθεί και ο Αχέρων έχει περιορισθεί σε ένα τεχνη­τό κανάλι, το οποίο για περίπου 5 χλμ. εί­ναι αναπνεύσιμο.

Από τη λίμνη που σχημάτιζε το ποτά­μι πίστευαν οι αρχαίοι Έλληνες ότι κατέ­βαιναν οι ψυχές στον Άδη. Στην Αχερου­σία Λίμνη ταξίδευε ο βαρκάρης Χάρων, που αφού εισέπραττε τον οβολών του ο­δηγούσε τις ψυχές στο κάτω βασίλειο. Λί­γα χιλιόμετρα ανατολικότερα μέσα στα στενά και απόκρημνα φαράγγια του Αχέ­ροντα, η μυθολογία είχε τοποθετήσει τις πύλες του Άδου.

Ο ίδιος ποταμός αρκετούς αιώνες αρ­γότερα αποτελούσε ένα φυσικό εμπόδιο σε όποιον ήθελε να τον διαβεί από τη δυ­τική κυρίως πλευρά του και από την άλ­λη τροφοδοτούσε με πόσιμο νερό τα σουλιωτοχώρια αλλά και με την αναγκαία ε­νέργεια τους σουλιώτικους μύλους.

Οι σπουδαιότεροι παραπόταμοι του Α­χέροντα είναι ο Ξηροπόταμος που πηγά­ζει από το βουνό Τόμαρος, ο Τσαγκαριώτικος που συναντά τον Αχέροντα κο­ντά στην έξοδο των στενών του και ο Κωκυτός ή Βουβοπόταμος που πηγάζει από το ύψος της Παραμυθιάς, από τα ομώνυμα όρη, και συναντά τον Αχέροντα 5 χλμ. πριν τις εκβολές του στο χωριό Με­σοχώρι όπου βρίσκεται και το περιώνυ­μο νεκρομαντείο.

ΤΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΕΤΕ

Για να διασχίσετε τα στενά του Αχέροντα καλό είναι να προμηθευτείτε τον ειδικό α­διάβροχο σάκο στον οποίο θα βάλετε τα λίγα πράγματα που θα χρειαστείτε. Για παπούτσια χρησιμοποιήστε ένα παλιό ζευγάρι αθλητικά.

Εκτός από λίγη τροφή, καθώς θα βρίσκε­στε στο ποτάμι για περίπου 9 ώρες, μην ξεχάσετε μια πετσέτα, ένα φαρμακείο και λίγο νερό αφού είναι απίθανο να πιείτε α­πό το ποτάμι.

Η διαδρομή αυτή είναι ακίνδυνη και δεν παρουσιάζει κανένα βαθμό δυσκολίας, αλλά θα πρέπει να έχετε υπόψη σας ότι δεν έχετε καμία δυνατότητα εξόδου πριν από τη γέφυρα του Ντάλα πολύ κοντά στο χωριό Γλυκή. Οτιδήποτε συμβεί θα πρέπει ν' αντιμετωπιστεί από εσάς και τους φίλους σας. Το συνολικό μήκος της διαδρομής είναι 12 χλμ. και να υπολογί­σετε τουλάχιστον 7-9 ώρες στο ποτάμι.

Μην κάνετε ποτέ τη διαδρομή αυτή μό­νοι σας και να γνωρίζετε ότι η μοναδική κατάλληλη εποχή είναι το καλοκαίρι.

Για να φτάσετε στην αρχή της διαδρομή σας θα πρέπει να πάρετε ένα ταξί από την Γλυκή, που θα σας πάει λίγο πριν α­πό το χωριό Συκιά όπου και η έναρξη της διαδρομή σας (υπάρχει πινακίδα ενη­μέρωσης του δικτύου των μονοπατιών της περιοχής).

--------------------------------------------------------------------- 

Το Σούλι και η περιοχή του

Η περιοχή του Σουλίου, χωρίς σαφή γεωγραφικά ό­ρια, εκτείνεται νοτιοδυτικά της πόλης των Ιωαννίνων απ’ όπου απέχει 35 χλμ. Το πρώτο βουνό που συνα­ντά κανείς ερχόμενος από τα Γιάννινα είναι ο Τόμαρος (Ολύτσικας) (1.816 μ. ύψος), στους πρόποδες του ο­ποίου βρίσκεται το μαντείο της Δωδώνης. Δυτικά του Τόμαρου ξεκινά μια κορυφογραμμή, τα Όρη Σουλίου, μήκους περίπου 25 χλμ. με κατεύθυνση από βορρά προς νότο που το μεγαλύτερο ύψος είναι 1.615 μ. Δυ­τικότερα αφού μεσολαβήσει ένα ρέμα (Τσαγκαριώτικο) υψώνεται μια δεύτερη παράλληλη κορυφογραμμή τα Όρη της Παραμυθιάς με 1.658 μ. ύψος, μετά τα ο­ποία, σε 20χλμ., φτάνει κανείς στα παράλια του Ιονί­ου όπου και η Πάργα.

Στο σημείο που εγκαταστάθηκαν οι Σουλιώτες, ένα μικρό οροπέδιο στη δυτική πλαγιά των βουνών του Σουλίου, το υψόμετρο είναι σχετικά χαμηλό (περίπου 650 μ.), αλλά ο περιβάλλων χώρος είναι άγριος και α­προσπέλαστος, αποτελώντας από μόνος του ένα φυσι­κό οχυρό με λίγες διαβάσεις που τις ένωναν στενά και απόκρημνα μονοπάτια. Το δύσβατο των μονοπατιών ήταν ένα από τα στρατηγικά πλεονεκτήματα των Σου­λιωτών έναντι των Τούρκων, οι οποίοι παγιδεύονταν μέσα στους ορεινούς όγκους στην προσπάθεια να τους διασχίσουν.

Η μοναδική πρόσβαση από δυτικά ήταν ένα μονο­πάτι που ανέβαινε από τον κάμπο του Φαναριού, στο οποίο με δυσκολία θα μπορούσε να περάσει ένα φορ­τωμένο άλογο. Ανατολικά οι κορφές υψώνονται 1.000 μ. αποθαρρύνοντας έναν επίδοξο εισβολέα. Στα νότια ένα στενό μονοπάτι πάνω σε απόκρημνες πλαγιές, που από κάτω του κυλούσε ο Αχέροντας, οδηγούσε από τον κάμπο των Σερτζιανών στα Σουλιωτοχώρια. Στα βόρεια μεταξύ των βουνών του Σουλίου και της Παραμυθιάς υπάρχει ένα ορεινό πέταλο που καθιστούσε περίπου α­δύνατη την πρόσβαση. Μέσα σε αυτήν την αετοφωλιά ήρθαν και εγκαταστάθηκαν οι Σουλιώτες.

Οι πλαγιές των βουνών του Σουλίου δεν είναι καλ­λιεργήσιμες. Το έδαφος άγονο και πετρώδες προσφέ­ρεται μόνο για κτηνοτροφία. Παρά το σχετικά μικρό υψόμετρο των βουνών το τοπίο είναι εξαιρετικά άγριο και αφιλόξενο. Καμιά οργανωμένη κοινωνία δεν θα επέλεγε αυτά τα μέρη για να κατοικήσει.

____________________________________________________________________
Ταξιδεύοντας με το Voltagr και συνταγές από το VoltaKoyzina