ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ
Στα μονοπάτια της ιστορίας
Η ιστορία των Ολυμπιακών αγώνων ξετυλίγεται λαμπρή και μυστηριώδης μαζί με το κουβάρι της ιστορίας. Ο Δίας, ο Απόλλωνας, ο Ερμής και ο Ηρακλής είναι οι ιδρυτές τους. Οι πρώτοι αγώνες που επίσημα καταγραφτήκαν πραγματοποιήθηκαν το 776 π.χ. από τον βασιλιά της Ήλιδας Ίφιτο. Τότε υπογράφθηκε και η πρώτη «Ιερή Εκεχειρία» δηλαδή το πάγωμα των εχθροπραξιών ανάμεσα στις αιώνια αντιμαχόμενες Ελληνικές πόλεις - κράτη. Αρχικά η διάρκεια της εκεχειρίας δεν ήταν περισσότερο από 30 μέρες, αργότερα έγινε τρεις μήνες. Οι αγώνες διεξάγονταν κάθε 4 χρόνια και διαρκούσαν 5 μέρες. Με την παρακμή των Ελληνικών πόλεων και κυρίως μετά την επικρότηση των Ρωμαίων, οι Ολυμπιακοί αγώνες έχασαν σταδιακά την αίγλη και τη σημασία τους. Ο χώρος όπου τελούνταν οι αγώνες, αλλά και τα βοηθητικά κτίρια Λεηλατήθηκαν αρκετές φορές. Γνωστές είναι οι επιθέσεις του Σίλα (85 π.Χ.) αλλά και των Ερούλων το 276 μ.Χ. Οι τελευταίοι Ολυμπιακοί αγώνες τελέσθηκαν το 393 μ.Χ. ενώ το 426 με την διαταγή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου για καταστροφή όλων των ειδωλολατρικών ναών, ο Ιερός χώρος έπαθε ανυπολόγιστες καταστροφές. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβε ο χρόνος που μαζί με τις επιχωματώσεις του ποταμού Αλφειού, συμπλήρωσαν το έργο της καταστροφής των ανθρώπων. Ευτυχώς η ευρύτερη γύρω από τον αρχαιολογικό χώρο περιοχή έχει γλιτώσει από κάθε Λογής επεμβάσεις, ενώ το πυκνό πευκόδασος την αγκαλιάζει και συνθέτει εικόνες αξεπέραστες.
Ο αρχαιολογικός χώρος
Αν δεν βρείτε ξεναγό να σας ενημερώσει για τα κτίσματα, θα πρέπει να ξέρετε ότι στο Στάδιο γινόντουσαν οι γυμνικοί αγώνες τους οποίους παρακολουθούσαν περίπου 40.000 θεατές. Μεταξύ τους ήταν οι ελλανοδίκες και η μοναδική γυναίκα που επιτρεπόταν να τους παρακολουθήσει, η ιέρεια της θεάς Δήμητρας Αμύνης. Το Ηραίον, ο ναός της θεάς Ήρας δηλαδή, είναι ένας από τους αρχαιότερους δωρικούς ναούς της χώρας και στο σηκό του βρέθηκε το άγαλμα του Ερμή του Πραξιτέλη που φυλάσσεται στο αρχαιολογικό μουσείο Ολυμπίας. (Οπωσδήποτε θα πρέπει να επισκεφθείτε το μουσείο όπου εκτίθενται πλήθος ευρημάτων οπό τις αλλεπάλληλες ανασκαφές.)
Το μεγαλοπρεπέστερο οικοδόμημα όμως από όλο, ήταν ο δωρικός ναός του Δία με τους 13 κίονες, που μέσα του ήταν στημένο το χρυσελεφάντινο άγαλμα του βασιλιά των θεών. Το Βουλευτήριο όπου συνεδρίαζε η ολυμπιακή βουλή (6ος αιώνας), το Λεωνιδαίο, ο ξενώνας δηλαδή, η Παλαίστρα του 3ου αιώνα με δεξαμενή για λουτρό και δωμάτια για τους αθλητές, το Γυμνάσιο (2ος αιώνας).
Δίπλα στον ποταμό Κλαδέο όπου γυμνάζονταν οι αθλητές δρόμου και πένταθλου. Να μην παραλείψουμε το εργαστήριο του γλύπτη Φειδία, δημιουργού του χρυσελεφάντινου αγάλματος του Δια. Πάνω στα ερείπια του κτίστηκε τον 5ο αιώνα μ.Χ. παλαιοχριστιανική βασιλική, μεγάλο τμήμα της οποίας διατηρείται σε καλή κατάσταση.
Ο Αλφειός και στο αρχαίο δάσος της Φολόης
Ο ασφάλτινος δρόμος που περνά μπροστά από τον αρχαιολογικό χώρο σύντομα σμίγει με την κοίτη του ποταμού Αλφειού ο οποίος κατηφορίζει όλο δύναμη και ορμή από τα ορεινά του νομού, διασχίζοντας ένα τοπίο κατάφυτο. Σε αυτό το σημείο ο δρόμος διχάζεται. Ο κεντρικός συνεχίζει την παράλληλη πορεία του με το ποτάμι, συντονίζεται με το τερτίπια της κοίτης του και
ανηφορίζει γιο την Αρκαδία. Μία διαδρομή μοναδική που οδηγεί στην Ηλεία και την Αρκαδία.
Ακολουθώντας αυτόν το φιδίσιο δρόμο που κουλουριάζεται με επιμονή ανάμεσα σε γκρεμούς και δόση, μπορείτε να καταλήξετε στο χωριό των μαστόρων της πέτρας, τα περίφημα Λαγκάδια και από εκεί θα βγείτε εύκολα στη Βυτίνα, στη Δημητσάνα και τα ελατοδάση του Μαινάλου.
Λίγο ψηλότερο από την Αρχαία Ολυμπία, (βορειοανατολικά) απλώνονται το αρχαίο δρυοδάσος της Φολόης. Ο δρόμος με άφθονες στροφές δρασκελίζει τα κατάφυτα με πεύκα υψώματα και απομακρύνεται από την κοίτη του Αλφειού.
Μετά το χωριό Μίρακα η θέα στην κοιλάδα της Ολυμπίας είναι μοναδική ενώ οπό το κεφαλοχώρι Λάλας αρχίζει το περίφημο δρυοδάσος της Φολόης που αποτελεί μέρος των αρχαίων δασών της Πελοποννήσου. Η περιπλάνηση σε τούτο τον μοναδικό για τα δεδομένα του Μοριά τόπο, ως το χωριό Κουμάνης που βρίσκεται στην καρδιά του δάσους. ΣΕ αρκετά σημεία, η πανοραμική όψη της κοιλάδας του Αλφειού, αλλά και τα χιονισμένα βουνά του Δυτικού Μοριά και ιδίως η επιβλητική κορμοστασιά του Ερύμανθου δημιουργούν εικόνες ανεξίτηλες.
Λίμνη Καϊάφα - ακτές Ζαχάρως
Με μικροσκοπική όαση ζωής ξεχασμένη σε μια γωνιά του χάρτη, μοιάζει η λίμνη Καϊάφα. Καθώς ελάχιστα μέτρα στεριάς χωρίζουν τις όχθες της μικρής υγρής κηλίδας από το ανοικτό Ιόνιο, το τοπίο δεν μπορεί παρά να είναι συναρπαστικό και προσεγγίζεται εύκολο από την αρχαίο Ολυμπία. Καταπληκτική είναι η εσωτερική διαδρομή που περνά πάνω από την κοίτη του ποταμού Αλφειού, διασχίζει τα χωριά Μακρίσια, Κρέστενα και στη συνέχεια εύκολα βγαίνει στην εθνική.
Η περιμετρική περιπλάνηση στις βορειοανατολικές όχθες αποτελεί μια ευχάριστη διαδρομή και καταλήγει στη Ζαχάρω. Στις όχθες της λίμνης βρίσκονται οι εγκαταστάσεις των Ιαματικών Λουτρών. Σήμερα η θεραπευτική διάσταση της λίμνης Καϊάφα είναι γνωστή, όχι όμως απόλυτα αξιοποιημένη, Σύμφωνα με τον Στράβωνα, ο μάντης - θεραπευτής Μελάμποδας που γνώριζε τις ιδιότητες αυτού του δύσοσμου γιατρικού, χρησιμοποιούσε το νερό των πηγών σαν θεραπευτικό μέσο για ασθένειες όπως η λέπρα, η ελεφαντίαση και οι Λειχήνες.
Εντύπωση προκαλεί η περίπτωση της θεραπείας των νεαρών κοριτσιών του βασιλιά της Τίρυνθας, που η Ήρα είχε τιμωρήσει για την ασέβειά τους με παράκρουση, αλλά και η αμοιβή του Μελάμποδα που έφθασε τα δύο τρίτα του βασιλείου του πατέρα του Προίτου.
Η λίμνη έκανε την εμφάνισή της γύρω στον 6ο αιώνα μ.Χ,, μετά από μεγάλες σεισμικές δονήσεις που προκάλεσαν καθίζηση του εδάφους. 0 αρχαίος περιηγητής Παυσανίας καταγράφει περί τα μισά του 2ου αιώνα την ύπαρξη μόνο ενός ποταμού, του Άνιγρου ( άνιγρός = δυσώδης, ακάθαρτος ).
Η περιοχή ενδείκνυται για εκπληκτικούς περιπάτους και μικρές πεζοπορικές διαδρομές συνδυάζοντας με τρόπο αρμονικό το καταπράσινο παραλίμνιο τοπίο με αυτό της ανοικτής θάλασσας και των αμμόλοφων.
Αν και δεν έχει ακόμη επίσημα χαρακτηριστεί υδροβιότοπος, παρουσιάζει τα γνωρίσματα ενός ζωντανού καταφυγίου της άγριας ορνιθοπανίδας, αλλά και πολλών ειδών, αφού με τους άφθονους καλαμιώνες της παρέχει στα υδρόβια πουλιά, ιδανικά σημεία φωλιάσματος. Πάνω στο δυτικό μεταναστευτικό τους δρόμο, καθώς μοιράζεται την ίδια γειτονιά με το κοντινό οικοσύστημα της λιμνοθάλασσας Κοτυχίου - Στροφιλάς, βρίσκεται μέσα στην εμβέλεια της καθημερινής περιπλάνησης των φτερωτών κατοίκων του και αποτελεί σταθμό ανασυγκρότησης δυνάμεων πριν ξεκινήσουν το μακρινό τους ταξίδι.
Ας κλείσουμε την παρουσίαση ενός τόσο προικισμένου τόπου με εικόνες
και ας αφεθούμε στο πέταγμα των χιονόλευκων ερωδιών που πλανάρουν πάνω από την υγρή κηλίδα σκορπίζοντας είδωλα στο ατάραχο νερό.
____________________________________________
ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟ VOLTA GR
