Αμοργός Γ

Μοναδικό «πρόβλημα» οι βοριά­δες, που συχνά- πυκνά δίνουν το δι­κό τους ρεσιτάλ. Φυσάει συνέχεια, ενίοτε και λυσσασμένα. Το να κρυ­φτείτε στα σοκάκια είναι μια λύση. Το να τριγυρνάτε ανάμεσα τους δεν θα σας βοηθήσει να βρεθείτε στη γειτονιά του Αϊ-Γιώργη στο Κάστρο. Όλη η γειτονιά του βενετσιάνικου ο­χυρού - οικισμού που έχτισε ο Ιερε­μίας Γκίζης τον 13ο αιώνα, μοιάζει με λαβύρινθο. Τη λύση του θα τη βρείτε μόνο περπατώντας ανάμεσα σε στενάκια με καμάρες και αδιέξο­δα. Να ξέρετε πως το περπάτημα στη Χώρα κρύβει εκπλήξεις: Την η­μέρα περιλαμβάνει ταχύρρυθμο φυ­σικό μαύρισμα από τον ήλιο που α­ντανακλάται στο λευκό των σπιτιών, ενώ τη νύχτα έχει σαν σάουντρακ τις μουσικές από τα μπαρ και τις παρέ­ες στις ταβέρνες. Την ημέρα καλό εί­ναι να περπατήσετε μέχρι την Απά­νω Γειτονιά και τον Τρούλο με τους δέκα μύλους που μοιάζουν να είναι οι ορεινοί φρουροί της. Η θέα είναι εξαιρετική. Σχεδόν κάτω από το κά­στρο βρίσκεται η Λόζα (κεντρική πλατεία της Χώρας). Καθίστε στα καφενεδάκια στη σκιά των ευκαλύ­πτων και απολαύστε τη γαλήνη αυ­τής της γειτονιάς.

Ο σχεδιασμός και το χτίσιμο της Χώρας έχει γίνει με τρόπο ώστε να είναι προστατευ­μένη από τους πειρατές, γι’ αυτό και όποιο κομμάτι σπιτιού «βλέπει» θάλασσα δεν έχει παράθυρο.

Αξίζει να δείτε την αρχαιολογική συλλογή που στεγάζεται στον Πύργο ή Σάλα του Γαβρά.

Κατάπολα

Το λιμάνι με τα αρμυρίκια

Η πρώτη εικόνα που βλέπει κανείς από την Αμοργό μπορεί να μην είναι η ωραιότερη, αλλά είναι τα Κατάπολα, γιατί εδώ δένουν τα περισσότερα πλοία. Αν δεν φτάσετε τις πρώτες πρωινές ώρες (οπότε το μόνο που θα θέλετε να δείτε είναι το δω­μάτιο σας), προσέξτε τα μεγάλα αρμυρίκια της αμμουδιάς με την απλόχερη σκιά που προσφέρουν στα παγκάκια ανάμεσα τους (προτείνονται για ατελείωτες ώρες διαβάσματος).

Αξίζει να δείτε

Την εκκλησία της Παναγίας της Καταπολιανής.

Τον αρχαιολογικό χώρο Μινώα στον λόφο Μουντουλιά πάνω από τα Κατάπολα.

Ακριβώς απέναντι από τα Κατάπολα βρίσκεται το πολύ πιο ήσυχο χωριό Ξυλοκερατίδι. Με ταβερνάκια στην παραλία του αποτελεί την εναλλακτική λύση στην απέναντι γειτονιά.

Το μοναστήρι των βράχων

Ξεκινήστε  νωρίς για να ανεβείτε στον Παρθενώνα της Αμορ­γού. Θέλει χρόνο. Μπορεί να σας περιμένουν πάνω από 300 σκαλιά, αλλά καθώς θα ανε­βαίνετε ψηλά στον απόκρημνο βράχο, θα κάνετε πολλές στά­σεις. Μία για να ακούσετε το βουητό της θάλασσας, άλλη μία για να απολαύσετε το α­πέραντο γαλάζιο.

Ανεβαίνοντας, ο αέρας θα δυναμώνει, βάζοντας σε δοκι­μασία την πίστη σας. Πολύ πα­λιά οι κάτοικοι πίστευαν πως αυτό το μέρος ήταν δαιμονότοπος και κανείς δεν πλησίαζε ούτε μέρα ούτε νύχτα.

Όμως, η εικόνα που ταξί­δεψε από τα Χόζοβα των Αγίων Τόπων μέχρι εδώ (λέγεται πως την έβαλαν σε καΐκι για να τη σώσουν), έδιωξε το «κακό». Ε­κείνοι που τη βρήκαν στη θά­λασσα έσπευσαν να της χτίσουν εκκλησία δίπλα στο νερό. Ό,τι έχτιζαν το πρωί, γκρεμιζόταν το βράδυ. Ώσπου είδαν τα ερ­γαλεία τους καρφωμένα σε έ να βράχο στο σημείο που βρί­σκεται σήμερα το μοναστήρι. Σκυφτοί θα περάσετε την πόρτα του μοναστηριού και ί­σα ίσα θα χωράτε στις σκάλες, μέχρι να εξερευνήσετε όλα τα επίπεδα και τις εσοχές - σπή­λαια, με τους φούρνους, τα πα­τητήρια και τα κελάρια. Έξω από το ιερό, ένας από τους τρεις μοναχούς θα αναλάβει την ξενάγηση σας.

ποταμός

Η καλύτερη θέα

Πάνω από τον Γιαλό βρίσκεται ο Ποταμός. Τούτο το χωριό έχει την καλύτερη θέα (στον όρμο της Αιγιάλης) και όλα του τα σπίτια μοιάζουν να έχουν κτιστεί ώστε κανένα να μην κόβει τη θέα στο άλλο. Χωρίζεται σε δύο γειτονιές οι οποίες συνδέονται μεταξύ τους με ένα μονοπατάκι λίγων μέτρων. Στην πάνω γειτονιά έρχονται όλοι όσοι θέλουν να απολαύσουν το ηλιοβασίλεμα αλλά η θέα από εδώ είναι μαγική όλες τις ώρες της ημέρας.

Η διεθνής κοινότητα

«Όλος ο κόσμος να καεί ο Στρούμπος θα απομείνει. Που 'ναι τα σπίτια 12 και 13 οι φούρνοι». Τούτο το λιλιπούτειο χωριό είναι γεμάτο «παραξενιές». Η πλειοψηφία των κατοίκων του είναι αλλοδαποί (μόνο ένας Έλληνας), ενώ όλοι ζουν χωρίς ρεύμα! Κάποιοι από αυτούς αφήνουν τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Αγγλία για τρεις και τέσσερις μήνες ενώ μία οικογένεια Άγγλων μένει μόνιμα. Στο Στρούμπο θα έρθετε μόνο περπα­τώντας από τη Λαγκάδα (10’) ή τα Θολάρια (σχεδόν 1 ώρα).

Λαγκάδα

Το μεγαλύτερο χωριό της παρέας

Με το που θα μπείτε στο χωριό θα αρχίσουν οι πρώτες «καλημέρες» από τους κατοίκους του. Κάποιοι μάλιστα το κάνουν με τέτοια φυσικότητα που θα νομίζετε πως τους ξέρετε χρόνια αλλά έχετε πάθει στιγμιαία αμνησία γι' αυτό και δεν τους θυμόσαστε. Περπατήστε σε αυτή τη φιλική γειτονιά με τα πανέμορφα κυκλαδίτικα σπίτια και σύντομα θα σας κάνουν μία έκπληξη τα μεταφορικά μέσα των ντόπιων. Τα γαϊδουράκια τους είναι σχεδόν παντού: Θα τα δείτε «παρκαρισμένα» στα σοκάκια, να μεταφέρουν τους κατοίκους ή τα υλικά για τις οικοδομές του χωριού, να ποζάρουν για φωτογραφίες και να κάνουν εκδρομές.
-------------------------------------------------------------------

Ρακή στην Αμοργό.

Η «ψημένη» ρακή είναι το τοπικό ποτό. Λέγεται πως τη σκέφτηκαν οι γυναίκες, μόνο και μόνο για να λύσουν το πρόβλημα της συμ­μετοχής τους στα πανηγύρια του νησιού. Στην απόσταξη την α­ρωματίζουν με γαρύφαλλο (και άλλα βότανα ή μυρωδικά). Το ρακόμελο πάλι δεν είναι απλό ποτό: Είναι φάρμακο. Οι παλιοί ψαράδες, βοσκοί, αλλά και εκείνοι που δούλευαν «ήλιο με ήλιο» βγάζοντας βωξίτη από τα μεταλλεία, το έπιναν τις κρύες η­μέρες του χειμώνα για να ζεσταθούν και να δυ­ναμώσουν. Σήμερα προσφέρεται συνήθως μετά το φαγητό.

Η ψημένη ρακή προσφέρεται πάντα κρύα, ενώ αντίθετα το ρακόμελο πάντα ζεστό.

Για ρακόμελο στο σπίτι, η συνταγή είναι απλή: ένα σφηνάκι ρακή, μία κουταλιά μέλι και βράσιμο. Το μυστικό για την καλύτερη γεύση κρύβεται στο... γκάζι και στο τσίγκινο μπρικάκι. Σερβίρεται και με γαρύφαλλο.

______________________________________________________________
Ταξιδεύοντας με το Voltagr και συνταγές από το VoltaKoyzina